昨日像那東流水離我遠去不可留
zuórì xiàng nà dōng liúshuǐ lí wǒ yuǎn qù bùkě liú
今日亂我心多煩憂
jīnrì luàn wǒ xīn duō fán yōu
抽刀斷水水更流舉杯消愁愁更愁
chōu dāo duàn shuǐ shuǐ gèng liú jǔ bēi xiāo chóu chóu gèng chóu
明朝清風四飄流
míng zhāo qīng fēng sì piāo liú
由來只有新人笑有誰聽到舊人哭
yóulái zhǐyǒu xīnrén xiào yǒu shuí tīngdào jiù rén kū
愛情兩個字好辛苦
àiqíng liǎng gè zì hǎo xīnkǔ
是要問一個明白還是要裝作糊塗
shì yào wèn yīgè míngbai háishì yào zhuāng zuò hútu
知多知少難知足
zhī duō zhī shǎo nán zhī zú
看似個鴛鴦蝴蝶
kàn sì gè yuānyang húdié
不應該的年代
bù yīnggāi de niándài
可是誰又能擺脫人世間的悲哀
kěshì shuí yòu néng bǎituō rén shì jiān de bēiāi
花花世界鴛鴦蝴蝶
huā huā shìjiè yuānyang húdié
在人間已是癲
zài rénjiān yǐ shì diān
何苦要上青天
hékǔ yào shàng qīng tiān
不如溫柔同眠
bùrú wēnróu tóng mián
No comments:
Post a Comment